۱۳۹۴ خرداد ۲۸, پنجشنبه

عموم وخصوص

«عموم» و«خصوص» از اصطلاحات ابتدایی علم منطق است. 

در رابطه، در ذهنم برای معشوق خود حقی عمومی قائل هستم یعنی باید به عنوان انسانی عمومی - و نه الزاما در بند یک نفر- هرگونه که می خواهد تصمیم بگیرد. از مالکیت بپرهیزم.

از سویی، در گفتگو با او وخصوصا در گفتگوهای صمیمانه ی دوتایی، خیلی دقت می کنم تا خصوصی صحبت کنم. ضمایر ملکی به کار ببرم. به او بفهمانم که اگر مثلا دلم سکس می خواهد، الزاما در این لحظه «سکس با او» را خواسته ویا اگر حرفش ناراحتم کرده ولی الان دیگر دلخور نیستم، حتما به او می فهمانم که «از دست تو نمی توانم طولانی مدت، دلخور بمانم».

پس «خصوصی - بخشی» در فضایی که به اوحس بهتری از رابطه بدهد و «عمومی - بخشی» در فضایی که به او حس بهتری از آزادی بدهد.



هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر